Gazetecililik ile tarihçilik, birbirine benzeyen bilim alanlarıdır. gazetecilik, gerçekte bir bilim olmasına rağmen, günlük basının yozlaştırılması, gazeteciliği tarihçilikten çok uzağa itmiştir. aslında, gazetecilik ve tarihçilik birbirine çok yakın araştırma ve anlatım biçimleridir.
Herodotos Tarihi'nde ya da Tacitus'un kitaplarında, modern gazeteciliği andıran bir çok sayfa vardır. tarihçilerin araştırma teknikleri ile gazetecilerin araştırma teknikleri birbirlerine benzer.
bugün, gazetecilik dallanıp budaklanmıştır, radyo, TV, internet, gazete, dergi gibi gazetecilik araçları gelişmiş, gazeteciliğin çeşitli türleri meydana gelmiştir. ama, tarihçiliğin özellikleri bellidir, Herodotos veya Tacitus ile bugünkü tarihçiler arasında -meselâ Hobsbawm veya Braudel arasında- çok az fark vardır.
gazetecilik teknikleri gelişmesine rağmen, gazeteciliğin kapitalizm koşullarındaki yozlaşması engellenemediği gibi, sosyalist ülkelerdeki basın da, kapitalist ülkelerdeki basından etkilenmektedir. "serbest pazar"ın yozlaşmaya müsait ortamlarında gazetecilik de -özellikle Türkiye gibi ülkelerde- yozlaşmıştır. "serbest piyasa" etkileri dışında, siyasî sansür veya hukuksal sorunlar, gazeteciliği etkilemektedir.
gazetecilik,yine de, sosyal bir işlev görmektedir. "herşeye rağmen", gazetecilik sosyal bir ihtiyacı gidermektedir.
tarihçilik ise, daha ciddî bir alandır, üniversitelerdeki ağırlığı da artmakta, tarihçiliğin sosyal bir işlev olarak çalışması daha da önem kazanmaktadır.
gazetecilik, haberi araştırırken ve anlatırken "objektivite" ilkesine uygun hareket etmeyi amaçlar, tarihçilik de birincil ve ikincil kaynaklarla tarihî gerçekleri araştırırken ve anlatırken "objektivite" ilkesine göre hareket eder. bu açıdan, gazetecilik de, tarihçilik de, aynı ilkeye, "objektivite" ilkesine göre yapılanmıştır. "objektivite" ilkesinden uzaklaşma eğilimleri de, yazdığım gibi, ya "serbest piyasa" koşullarından ya da sansür veya hukuksal sorunlar gibi "subjektif" sorunlardan kaynaklanır.
gazeteciliği de, tarihçiliği de geliştirmek, sosyal işlevlerini daha iyi yerine getirmeleri için ortam hazırlamak, öncelikle sosyal ve siyasî bir ödevdir. üniversitelerde, gazetecilik ve tarihçilik okullarının yaygınlaşması, bu yönde önemli bir adımdır. gazeteciliğin ve tarihçiliğin birbirlerinden öğrenmeleri için de daha çok çaba harcanmalıdır. teknik özellikleri açısından, gazetecilik ve tarihçilik, birbirleri ile işbirliği içinde olmak gereken bilimlerdir.
SİNAN ÖNER
Herodotos Tarihi'nde ya da Tacitus'un kitaplarında, modern gazeteciliği andıran bir çok sayfa vardır. tarihçilerin araştırma teknikleri ile gazetecilerin araştırma teknikleri birbirlerine benzer.
bugün, gazetecilik dallanıp budaklanmıştır, radyo, TV, internet, gazete, dergi gibi gazetecilik araçları gelişmiş, gazeteciliğin çeşitli türleri meydana gelmiştir. ama, tarihçiliğin özellikleri bellidir, Herodotos veya Tacitus ile bugünkü tarihçiler arasında -meselâ Hobsbawm veya Braudel arasında- çok az fark vardır.
gazetecilik teknikleri gelişmesine rağmen, gazeteciliğin kapitalizm koşullarındaki yozlaşması engellenemediği gibi, sosyalist ülkelerdeki basın da, kapitalist ülkelerdeki basından etkilenmektedir. "serbest pazar"ın yozlaşmaya müsait ortamlarında gazetecilik de -özellikle Türkiye gibi ülkelerde- yozlaşmıştır. "serbest piyasa" etkileri dışında, siyasî sansür veya hukuksal sorunlar, gazeteciliği etkilemektedir.
gazetecilik,yine de, sosyal bir işlev görmektedir. "herşeye rağmen", gazetecilik sosyal bir ihtiyacı gidermektedir.
tarihçilik ise, daha ciddî bir alandır, üniversitelerdeki ağırlığı da artmakta, tarihçiliğin sosyal bir işlev olarak çalışması daha da önem kazanmaktadır.
gazetecilik, haberi araştırırken ve anlatırken "objektivite" ilkesine uygun hareket etmeyi amaçlar, tarihçilik de birincil ve ikincil kaynaklarla tarihî gerçekleri araştırırken ve anlatırken "objektivite" ilkesine göre hareket eder. bu açıdan, gazetecilik de, tarihçilik de, aynı ilkeye, "objektivite" ilkesine göre yapılanmıştır. "objektivite" ilkesinden uzaklaşma eğilimleri de, yazdığım gibi, ya "serbest piyasa" koşullarından ya da sansür veya hukuksal sorunlar gibi "subjektif" sorunlardan kaynaklanır.
gazeteciliği de, tarihçiliği de geliştirmek, sosyal işlevlerini daha iyi yerine getirmeleri için ortam hazırlamak, öncelikle sosyal ve siyasî bir ödevdir. üniversitelerde, gazetecilik ve tarihçilik okullarının yaygınlaşması, bu yönde önemli bir adımdır. gazeteciliğin ve tarihçiliğin birbirlerinden öğrenmeleri için de daha çok çaba harcanmalıdır. teknik özellikleri açısından, gazetecilik ve tarihçilik, birbirleri ile işbirliği içinde olmak gereken bilimlerdir.
SİNAN ÖNER
No comments:
Post a Comment